یـاری

داشتم می خواندم:
.....
امیرالمومنین(علیه السلام):

کسی که موقع یاری رهبرش

در خواب باشد

زیر لگد دشمن

بیدار می شود

.....

حالا

متحیر مانده ام

خوابم یا بیدار؟؟

یادمان باشد..

بهایِ سنگینی دادیم

برایِ بهتر چَرخیدنِ زندگییِمان

بهایی به اندازه یـِ نچرخیدنِ سانتریفیوژهامان..

شام غریبانـ..

دل در سینه ی زینب(سلام الله علیه) نیستــ..

                               دلش پیش دلدار کربلاستــ..

چه کند زینب(سلام الله علیه)؟..

بی دل چگونه به دلداری بچه های برادر نشیند؟
و بی قرار، چگونه قرارِ دلِ دختران و زنان باشد؟..

خرابه...

تـا خاطراتِ خرابـه، خراب نشود
خراب ها فکر خراب کردن حرمت هستند.. بی بی جان...

آخر به نامش رسید...

ادبی کرد به مادرمان زهرا(سلامـ الله علیها)

                که برق نگاه حسین(علیهـ السلامـ) را سمت خودش کشید...

و از آن لحظه به بعد هرگاه نگاهش به حسین(علیهـ السلامـ)  میفتاد،

سرش را پایین می انداخت و دنبال فرصتی بود تا حق خدمت به جا آورد و کارش به خیر انجامد..

                               و همین ادبش بود که از حُــر ، حُــر را ساختــ...

اهل کوفه نبودن..

           یعنی بدانیم..
                    تا حسین(علیهـ السلامـ) نیامده..
                                               مسلم امیر است...