جا گذاشته بود!

شام غریبانـ..

دل در سینه ی زینب(سلام الله علیه) نیستــ..

                               دلش پیش دلدار کربلاستــ..

چه کند زینب(سلام الله علیه)؟..

بی دل چگونه به دلداری بچه های برادر نشیند؟
و بی قرار، چگونه قرارِ دلِ دختران و زنان باشد؟..

بیــ نهایتــ..

یکــ هجــا بیشتر نداشتـ..

خرابه...

تـا خاطراتِ خرابـه، خراب نشود
خراب ها فکر خراب کردن حرمت هستند.. بی بی جان...

آخر به نامش رسید...

ادبی کرد به مادرمان زهرا(سلامـ الله علیها)

                که برق نگاه حسین(علیهـ السلامـ) را سمت خودش کشید...

و از آن لحظه به بعد هرگاه نگاهش به حسین(علیهـ السلامـ)  میفتاد،

سرش را پایین می انداخت و دنبال فرصتی بود تا حق خدمت به جا آورد و کارش به خیر انجامد..

                               و همین ادبش بود که از حُــر ، حُــر را ساختــ...