روایتی از پیغمبر اکرم (صلّیاللهعلیهوآلهوسلّم) منقول است که حضرت فرمودند: مودّت و محبّت ما اهلبیت را لازم بدارید، یعنی هیچگاه از مودّت و محبّت ما اهلبیت غفلت نکنید، هیچوقت. «الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ»، لازم بگیرید، نعوذ بالله، دلهایتان حتّی لحظه و آنی از موّدت و محبّت ما خالی نباشد. روایت، مفصّل است. در عبارت دیگر حضرت میفرماید: «وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ»، قسم به آن موجودی که جان من در دست قدرت اوست، یعنی قسم به خداوند، «لَا یَنْتَفِعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ»، اعمال نیک هیچ بندهای به او سودی نمیبخشد، «إِلَّا بِمَعْرِفَتنا»، مگر اینکه نسبت به ما معرفت داشته باشد، یعنی ما را برحقّ بداند.
در اینجا میخواهم نکتهای را عرض کنم: در باب اعمال نیکی که جنبة الهی و رنگ معنوی به آنها میدهیم، قبولی اعمال هر مسلمانی، هرکس میخواهد باشد، و نورانیّت و اثرگذاریِ عمل نیکش روی خودش، بستگی دارد به پیوندش با اهل بیت(علیهمالسلام). چون اعمال نیکی که انسان انجام میدهد، روی خودِ کنندةکار اثر دارد و این اثر گذاری غیر از مسألة قیامت و بهشت و ... است. این اثری است که روی خودش میگذارد و در نتیجه به انسانیّت و الهیّت نزدیک میشود. مثلاً در مورد نماز، هم پاداش داریم و هم اثری که خود نماز روی انسان میگذارد که به واسطة آن برای انسان نورانیّت باطنیّه میآورد، حال چه قبولی عمل نیک و چه نورانیّت و اثرگذاریش روی عاملش، بستگی به پیوند عامل با اهل بیت دارد. لذا اگر شخص با آنها پیوند نداشته باشد؛ یعنی از نظر قلبی مودّت و از نظر ظاهری، معرفت به حقانیّت آنها نداشته باشد، عملش اثرگزاری ندارد. پس دو مطلب شد. من حرفهایم را می زنم، میخواهید بفهمید ، میخواهید نفهمید. وظیفة من گفتن است.
البتّه این بحث در عبادات هست که: مؤمنی که مثلاً از نظر اعتقادی، معتقد است، امّا پیوند با اهل بیت ندارد، روز قیامت مؤاخذهاش نمیکنند که چرا نماز نخواندی و بعد او را جهنّم ببرند. امّا اینگونه نیست که او را به أعلی علییّن بهشت هم ببرند. چون مسائل معنوی و اعمالی که انسان انجام میدهد، آنگاه اثربخش و نافع است که این پیوند با اهل بیت برقرار باشد.
به نام خدا سلام دوستان یک موضوع جدّی که اگه دقت نکنیم، مایهی سرافکندگی ما در قیامت خواهد بود ، بدون تعارف به نظرتون چرا دیگه هیچ کس حاضر نیست که اسم بچهاش رو «غضنفر» بزاره؟! (غضنفر: شیر، مرد با صلابت، شجاع؛ از القاب امیرالمؤمنین علیه السلام). بله، چون به مرور زمان اینقدر توی جوکهامون لقب غضنفر رو مسخره کردیم که میترسیم وقتی بچهمون بزرگ بشه همه بهش بخندن
چرا بعضیها به نامهای مبارک امامان نهم و دهم علیهما السلام، میخندن؟! چون هرجا معتادی بود اسمش رو میذاشتیم «نقی» (= پاکیزه و تمیز) یا «تقی» (آتقی) (= با تقوا و پرهیزگار) و اصلا هم حواسمون نبود که چه میکنیم اگر تونستید به من بگید که چرا به اجناسی که از مد افتاده میگیم «جواد» (به آدم پرت میگیم جواتی)؟!!! مگه بین «جواد = بخشنده و با سخاوت» و از مد افتادن یک جنس رابطهای هست؟
چه کسی اولین بار جوکهای اصغری و اکبری رو ساخت؟ منظورش چی بود؟و... ما چرا حساسیت نشان ندادیم؟ شاید دقت نکرده باشید؛ مدتی داشتند در جوکهای ترکی، کنیه «ابوالفضل» را وارد میکردند... شما را به خدا و خواهش میکنم اگه میکردید، دیگه این کارها رو نکنید که بقیه هم جرأت نکنند که مقدّسات را مسخره کنند و هرکس هم این کار رو کرد لااقل یه تذکر زبانی مؤدبانه بدید (جوک، علیه قومیتها اشکال شرعی داره چه برسه که اسامی والقاب ائمه هم درش گنجونده بشه). حالا هم اگه قبول دارید که این کارها اشتباه بوده و اگه خجالت نمیکشید از اینکه بقیه بهتون بگن اُمّل، این ایمیل رو برای دوستاتون بفرستید، بدون اینکه بعضی از ایمیلهای دوستاتون رو از فهرست خارج کنید!!!! و 1. اگه ایمیل یا پیامکی حاوی این اسامی مقدس بود، فروارد نکنیم و یا اسامی رو حتما تغییر بدیم و به فرستنده هم به بهترین زبان، تذکر بدیم. 2. اگر در جمعی بودیم که کسی با این کلمات جوکی تعریف کرد یا به نحو بدی از این اسامی استفاده کرد، واکنش ما با دیگران متفاوت باشه، طوری باشه که گوینده متوجه بشه ما از این کار خوشمان نیامد و این کار درست نیست. ممنون که وقت گذاشتید و اندیشه کردید؛ با رعایت این نکته ساده، شاید چند سال دیگه خبری از این استهزاء (القاب ائمه) نباشه. ان شاء الله. وحرف آخـر: فرق اروپاییهایی که کاریکاتور رسول خدا وائمه رو میکشن، با مایی که القاب آنها را در جوکهایمان استفاده میکنیم چیه؟ صلوات
یادت که هست حلاوت زبان آن روحانی وقتی در دلمان نشست ،گفتیم برایمان سخن بگو گفت: اسلام مصطفوی الوجود است و حسینی البقاء اگر وجود اسلام به واسطه ی پیامبر است ماندگاری آن به دست حسین است...
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
آرام جانم